Bizar
7 maanden geleden voor het eerst gebeld met ziekte klachten, koorts, in elkaar zakken.
Werd afgedaan met ‘stress, het zal wel meevallen’.
Door mijn ervaring met het zorgsysteem bel ik niet graag met klachten maar wat moet je als je temperatuur constant schommelt tussen 37 en 40 graden.
Ik kan soms niet voor mijn dochter zorgen van de pijn.
7 maanden, 1 bloedonderzoek, zo’n 6 belletjes en 4 kuren later bel ik weer.
‘Burn out’ zegt de huisarts.
Inmiddels ben ik zo neerslachtig van het ziek zijn en mijn lichaam die niet meewerkt dat ik haar ook nog bijna geloof.
Maar de huisarts wil wel een verwijzing maken voor een long foto en een ‘uitgebreid’ bloedonderzoek, om mijn ‘zorgen weg te nemen’.
Gedaan op donderdag.
Vrijdag niet mijn mail gecheckt, 2 keer gebeld door anoniem maar ivm eigen zaak neem ik die niet op. Als het belangrijk is spreken ze wel in.
Pas ‘s avonds, rond 11 uur, even gekeken.
Mail! Van de huisarts, 3 kwartier na sluitingstijd. Of ik zsp contact kon opnemen mbt mijn bloedonderzoek.
Dat klinkt ernstig, vooral omdat ze nooit zo fanatiek zijn met contact onderhouden.
Als het kan wachten, wachten ze.
Meteen de reden dat ik gedacht heb; ‘ik bel maandag wel, dan zal de uitslag er wel zijn en hoef ik ze niet te ‘storen’.’
Toen heb ik de huisartsenpost gebeld, want ik maakte me daardoor wel zorgen en dan nog wachten tot maandag zou me slapeloze nachten bezorgen.
(Een vriend die maandenlang naar de huisarts gaat met klachten, iedere keer naar huis wordt gestuurd met anti psychotica’s want ‘hij zal wel gek zijn’.
Na een jaar opgehaald met trauma helikopter vanwege een tumor die via z’n hersenpan een weg naarbuiten zocht.)
De druk in mijn hoofd is heel heftig, mijn kaken en slapen doen pijn en steken. Een oorontsteking is inmiddels ingegaan en druk op m’n ogen/wazig zien.
De crp waarden in het bloed: 107. Hoort onder 10 te zitten.
En nu? Geen idee.
Wel een neusspray gekregen, dat is dan wel weer leuk.
